- revenio
- rĕ-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n., to come again, come back, to return (class.; cf.: redeo, revertor).I.Lit., absol.:II.
reveni, ut illum persequar,
Plaut. Merc. 4, 1, 3; so id. Men. 5, 3, 4; Tac. A. 12, 59:domum,
Plaut. Am. 1, 1, 33; 2, 2, 13; id. Bacch. 4, 9, 125; Cic. de Or. 1, 38, 175; 1, 40, 181 sq.; id. Balb. 11, 28; cf.:domum de hippodromo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 27:in urbem,
Tac. A. 4, 74 fin.:huc,
Plaut. Bacch. 4, 9, 143; id. Most. 1, 1, 54; id. Mil. 3, 2, 49; id. Trin. 1, 2, 119 al.:ex longinquo,
Tac. A. 2, 24 fin. —Trop. (Plaut.):in eum nunc haec revenit res locum, ut, etc.,
Plaut. Bacch. 4, 2, 24:cum eo reveni ex inimicitiā in gratiam,
id. Stich. 3, 1, 8.— Impers. pass.:inter eos rursum si reventum in gratiam est,
Plaut. Am. 3, 2, 61 (a little before, redeunt rursum in gratiam).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.